2 Kasım 2017

Bir Kaka,Bir Ders!


Oğlum galiba bir aylıktı.Kalça çıkıklığı kontrolü için ultrason çektirmeye özel bir hastaneye gittik.Evden dışarı yanımızda bir bebekle çıkmış olmanın mutluluğu, heyecanı, korkusu; yapılacak olan kontrolün tedirginliği eşimi ve beni sarıp sarmalamıştı. Biz bu kadar duygu karmaşasını yaşarken, galiba hala doğduğunun farkına bile varamayan oğlum her zamanki gibi uyuyordu.
 Sıra bize geldi, hemşire hanım bizi odaya çağırdı ve heyecanlı ebeveynle uyuyan bebek üçlüsü olarak içeri girdik. Nedense doktorların ruh hali beni çok etkiler. Hemen doktor beyi analiz etmeye çalıştım. Biraz yorgun görünmesini randevu saatimizin geç olmasına bağlayarak, genel anlamda güzel bakan mutlu birisi kanısına vardım. Pozitif bakan ve mutlu görünen doktorlardan mutlaka iyi haber alırız,düşüncesini bir türlü içimden atamadım...
Doktor bey bize kısa bir bilgilendirme yaptıktan sonra bebeği iç kısımda bulunan odaya götürmemizi söyledi. Hala uyuyan bebeğimi pusetinden alıp doktorun tarif ettiği şekilde sedyeye yatırdım.Tamam kötü bir şey değildi ama neden kalbime kadar titriyordum bilemedim. Karanlık bir oda, ultrason cihazı, monitör, kocaman bir sedye,sedyenin üstünde uykusundan uyandırıldığı için vıyaklayan bir bebek, tedirgin baba, bekleyen doktor, heyecanlanan,korkan,endişelenen,anlamsız sözlerle bebeğini susturmaya teselli etmeye çalışan taze bir anne...
Ağladığı için oğlumu doktorun istediği pozisyona getiremeyeceğimi düşündüm. Benim ürkek dokunuşlarımdan başaramayacağımı anlamış olacak ki doktor olaya el attı. Oğlumun bacağını kıvırmaya çalışırken' bir de bezini çıkarıcaz' dedi ve bezi açtı. O an ben de doğduğunun farkına varamayan bebeğin; doğurduğunun farkına varamayan annesi olarak gayri ihtiyari mahçup bir şekilde 'ayyy kaka yapmışız' dedim. Doktor bey gayet ciddi bir şekilde bana dönerek 'siz de mi yaptınız?' dedi. Mutlu bakan gözleri kaybolmuştu sanki :) Hık mık zık ...kem küm kem... neler dediğimi hatırlamıyorum. Bozuldum tabiki. 
Bu esnada da ultrason işi bitti. Bütün bir ayın ağlamalarını o güne biriktiren ve beni terler içinde bırakan oğlum da sustu. Toparlandık,o karanlık odadan çıktık. Masasına geçen doktorun karşısında muhteşem üçlü yerimizi aldık. Hiçbir sorun yok, ölçümler gayet normal dedi doktor. Rahatladık çok şükür de bir de bizim diğer mesele vardı. Onu da yarım bırakmadı tabii doktorumuz...
Sana tavsiyem onun doğduğunu kabullen dedi, siz artık ikiniz değilsiniz, o artık ayrı bir beden, ayrı bir insan dedi. Kişiliğinin gelişmesini istiyorsan onu kendinden ayrı tut; farklı bir birey olduğunu ona hissettir, dedi. Yani onunla ilgili konularda 'biz'li cümleler kurma dedi. Nasıl da iyi dedi...Alınma lütfen dedi...
Kakayla başlayan, benim bozulmamla yarım kalan mesele minnettarlığımla neticelendi. Teşekkürle ayrıldık odadan...
Oğluma isim bulma konusunda bile kısaltılmasın, eklemeler yapılmasın, sadece ismi neyse o şekilde kullanılsın düşünceleriyle çırpınan ben; farkında olmadan onun 'kendisi' olmasını geciktirecektim belli ki...
İki yıl geçti üstünden ve unutmadım sözleri,o sözlerin bende düşündürdüklerini. Unutmadım ve uyguladım, eşimle birlikte uyguladık. 
'hadi odamıza gidelim, hadi sütümüzü içelim, hadi üstümüzü giyelim, bugün biraz yaramazlık yaptık....' evet hepsi çok sevimli masum cümleler. Ama oda onun, sütü o içecek, yaramazlık yapan o, hatta kakayı yapan da o :)
Bu konuya gerçekten önem verdik. Kendi kişiliğini, kendi benliğini fark edebilmesi için davranışlarımıza, sözlerimize dikkat ettik...Belki böyle bir düşünceye yine sahip olacaktım ama o gün doktorun konuşmaları başlangıç oldu...
Evet ufak ufak sonuçlarını görebiliyoruz. Kendisini, duygularını, sahip olduklarını, davranışlarını fark etme ve kabul etme aşamasında. Bizim için durum biraz farklı tabi...bazen işin ucu bize çok fena yansıyor...Karşı çıktığı durumlarda mantıklı bir açıklamamız yoksa kabul etmek zorunda kalıyoruz... Kendisini bir birey olarak kabul etme ve kabul ettirme yolunda ilerliyor bence... Bu konuda dikkat ettiğimiz en belirgin konu ona sadece ve sık sık ismiyle hitap etmemiz oldu. Şu an farklı bir hitap şeklini asla kabul etmiyor. Bu durum bizim için de geçerli tabii... 
En son geldiğimiz nokta; ben onu severken "canımmm" dedim...
 Bana "ben senin canın diilim anne POYRAZIM!"  dedi.
Şimdi napcaz doktor bey?
:))
Olsun anne mutlu:)


Sevgiyle....

29 yorum:

  1. Güzel bir paylaşım olmuş :) Poyraz ismide çok güzelmiş adıyla yaşasin inşallah;) bazen hepimiz yapıyoruz ağzımızdan kelimeler nasıl çıkıyor anlamıyoruz :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Malesef öyle farkına varamadigimiz küçük şeylerin etkileri büyük olabiliyor. Hatta iyi niyetimizle zarar bile verebiliyoruz...güzel düşünceleriniz ve yorumunuz için teşekkürler:)

      Sil
  2. Aslında ne kadar önemli bir konu... Doktorun daha sonra bu şekilde açıklama yapması belki de Poyraz'ın kişiliğini şekillendiren adımı attırmış size.Mutlu ve kendi gibi yaşasın Poyraz:) Bu arada ''siz de mi kaka yaptınız'' cümlesi... Hem komik hem çok anlamlı...Doktor konusunda teşhisiniz çok yerindeymiş :) Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bahsi gecen soru galiba hayatımın en komik en anlamlı sorusu olacak:) teşekkürler yorumunuz için, sevgiler benden 💕

      Sil
  3. Çok doğru bir yaklaşım. Farkında değiliz ama çok şey değiştiriyor bazen ufacık şeyler hayatımızda. Yıllardır yabancıların içindeyim, nasıl çocuk büyüttüklerini iyi gözlemlerim. Birçok şey farklı, bizde geleneksel bazı şeyler de devreye girdiğinden farkında bile olmuyoruz aslında yanlış yaptığımızın. Bebek/çocuk bizim değil, bizim hayat garantimiz de değil. Bu açıdan baktığımızda zaten sorun kalmayacak. Bizim toplumumuzda kazık kadar insanların en ufak bir şeyde ailesini araması, hala bağımlı yaşaması bu yüzden.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel yorumunuzla katkı yaptığınız için teşekkürler...bence de ileri yaşlara ortaya çıkan kimlik karmaşasının temelinde ailelerin 'biz' tavırları yatıyor... bireyin kendine yetebilmesi konusunda kültürümüzün çok yufka yürekli kaldığını düşünüyorum:) sevgiler 💕

      Sil
  4. İyi bir doktora denk gelmek gerçekten çok önemli, bizim şansımızda bu konuda yaver gitti, öyleki sayesinde çok önemli bir konuda son anda tamda zamanında müdahale edip bizi kurtardı geç kalmaktan kurtulduk. Ne güzel bir anı, o odaya giriş kısmından itibaren çok tanıdıktı sanki o anları yeniden yaşadım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Derya hanıma katılıyorum.
      O iyi bir doktormuş.
      İlim insanlarının bize bu şekilde etki yapmaları lazım.

      Sil
    2. Derya hanım, doktor konusunda siz de sanslilardansiniz o zaman, ne güzel...o odada yaşadıklarım konusunda da yalnız değilmişim demek ki:) sevgiler

      Sil
    3. Kiremit hanem,
      Ben de aynı dusuncedeyim..böyle insanların sayısı cogalsin inşallah...hangi meslekte olursa olsun önce insan olanlar çıksın karşımıza ... sevgiler 💕

      Sil
  5. Çok önemli bir konu.Çocuk birey olduğunu bilmeli ve fark etmeli.Örnek olayla anlatmanız da vurucu olmuş.Teşekkürler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben teşekkür ederim yorumunuz için:) sevgiler 💕

      Sil
  6. Yaaaa sizde mi kaka yaptiniz kismina hunharca guldum😀😀Ama ne de guzel yapmis doktorunuz sizi uyararak..bir bana mi dusmuyo boyle doktorlar arkadas anlamadim gitti🤔Her zaman ki gibi faydali,bir cirpida okunan akisi guzel bir yazi,paylasim olmus💕😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel düşüncelerin için çok teşekkür ederim Büşra 😄 umarım sen de böyle güzel doktorlarla karsilasirsin🙏 sen okuyunca gülersin tabi hunharca,beni düşün 🙈😂🙈

      Sil
  7. ayy sonu ne tatlı bittiiii :)

    YanıtlaSil
  8. hahah, siz de mi yaptınız muhabbeti iyiymiş :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O haliyle kalsaydı pek iyi olmayacaktı ama açıklamalarla iyi hale geldi😊 bir de yazarken komik oldu ya,olayı yaşarken pek öyle değildi 🙈😂🙈

      Sil
  9. Zevkle okudum, yorum yapmadan geçmiyorum. :)

    YanıtlaSil
  10. Hhahaha yerim onu ben :) Maşallah ne güzel ya bu ne güzel bir özen . Ne güzel bir ebeyen mücadelesi :) Doktor beyi de takdir ettim ne güzel öğütler vermiş . Keyifle ve ilgiyle okudum çok güzeldi :) Eline sağlık canım , sevgiler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ediyorum canım,begenmene sevindim😊 sevgiler 💕

      Sil
  11. İyi doktorların hepsi böyle oluyor sanki. Önce sizi tersliyormuş gibi geliyor ama adamın bunu sizin iyiliğiniz için yaptığını zamanla anlıyorsunuz...

    YanıtlaSil
  12. Çocuklarda özgüven gelişimi ve anne-çocuk göbek bağının ayrılmasıyla ilgili çok güzel, örnek bir yazı olmuş. Doktorunuzu da tebrik ederim. Her doktor da bunu söylemez. Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Doktor konusunda sansliydik evet:) begenmenize sevindim, teşekkürler..

      Sil
  13. Doktor çok tatlıymış çok sevdim:))

    YanıtlaSil