Daldan Dala Atlama Yazısı #3

Selam!

Hali hazırda nisandan da on gün tüketmişken bir ses vereyim istedim. Yazacak hem çok şeyim var hem de hiçbir şeyim yok gibi. En güzeli, beni rahatlatan bu beyin geçişlerimle dolu yazı dizime bir tane daha eklemek olacak sanırım. 

Buralara iyiden iyiye bahar geldi. Ağaçlar çiçekli, yerlerde yeşillikler var. Dışarı çıkarken üstümüze ne alacağımızı da bilemediğimize göre tam bir bahar yaşıyoruz. Hani güneş gören yerlerde terleyip, gölgelerde buz kestiğimiz havalar. Eşimin de alerjisi başladığına göre hoş geldin bahar...

Üstümde bir ağırlık, beynimde, vücudumda bir kilitli olma hali...Bir kararsızlıklar yumağı...Arafta kalmış gibi savrulup gitme durumu...Pek de iç açıcı bir vaziyette değilim yani...Şimdi ben bu durumu da bahara yüklerim aslında da, yapmıcam...hep benden ötürü :)

Geçecek inşallah bu gel gitler...

Hiç kitap okumadım, hiç film izlemedim...Biraz yoğunlaştırılmış bir şekilde edebiyat çalışıyorum...Bir nevi bilgileri güncelleme yapıyorum. Edebi şahsiyetlerle boğuşuyorum...Hey hat! Kimler gelmiş kimler geçmiş...Yeni öğrendiğim detaylar işi biraz daha cazip hale getiriyor. Bazen resmen içim daralsa da kelimelerin büyüsü; sanatın, sanatçıların sunduğu estetik bakış açısı beni tekrar içine çekiyor. 

Günler otuz yaşımdan sonraki her gün gibi jet hızıyla bitiyor. Aaa kahvaltı yapacaktık derken gece oluyor sanki. Öyle bir hız. Bu hızda giderken Poyraz büyümese pek takılmıcam aslında. Ama bu döngünün içinde giderken onun her hangi bir evresini kaçırmaktan korkuyorum. 

Evimizde artık sürekli bir sohbet hali var. Küçük bey neredeyse her konuda bizimle konuşabiliyor. Onun hayal dünyasını aktarışı, kelimeleri telaffuz ediş şekli, 've, ve de' diye diye uzattığı bitmek bilmeyen cümlelerini dinlemek ve onu izlemek çok güzel. 'yeni bir bilgi öğreticem' diyerek yaptırıyorum isteklerimi!:) Anneler de rüşvet verir bazen. 

Şu sıralar hayat biraz böyle devam ediyor. Edebiyat, Poyraz, bahar ve eşim tabi ki :)Şükür elbet.

Haberler ve gündem genelde olduğu gibi iç karartıcı, umut yıkıcı...Savaşlar, ihanetler; hırslar...İnsanoğlunun bitmek bilmeyen yarışı, bir türlü gözü doymayanların mücadelesi...

En son aklımda kalan ve beni oldukça üzen, hayrete düşüren Osmangazi Üniversitesinde yaşananlar mesela. Bir araştırma görevlisinin dört üniversite personelini öldürmesi...Ne acı! Ne zaman bu hale geldik ki! İnsan bu yaşananların faturasını kime kesecek acaba? Kendini bilmeyen, kendini tanımayan, merhametini çürütmüş insan günah keçisi olarak hep mi şeytanı seçecek kendisine?

İşte yaşananların içinden hiç etkilenmemiş rolüyle çıkıp rutin yaşantımıza devam ediyoruz. 

Ezgi'nin başlattığı meydan okumaya da devam etmeye çalışıyorum bu arada. Ama motiflerim biraz büyüdü sanki; birkaç güne sarkabiliyor :)) 

Belli bir süre sesim çıkmıyor diye aklına düştüğüm arkadaşlarıma hal hatır sordukları için çok teşekkür ediyorum. Beni çok farklı bir aile hissine sokup duygulandırdılar... Bazı mim yazılarında beni mimleyen arkadaşlarıma da çok teşekkür ediyorum. İlk fırsatta yazıcam inşallah onları da...

Bir türkü var ya hani 'yazın yağar kar başıma...' diye...Sakın melankolik dönemlerinizde dinlemeyin  :) İster istemez bütün dünya yıkılıyor ve siz altında kalıyorsunuz. Ben artık Beethoven, Chopin falan dinliyorum :) oohh bir dinginlik...

Son bir şey, Asaf Halet Çelebi'yle:

'İbrahim

İçimdeki putları devir

Elindeki baltayla...'

Derin anlamlar taşır, şiirin tamamını okumayı size bırakıyorum.

Görüşmek üzere...

Sevgiyle...